Czas pogłosu

Czas pogłosu – definiuje się go jako czas, który jest potrzebny do spadku poziomu akustycznego ciśnienia o 60 decybeli po tym, jak nastąpi wyłączenie źródła dźwięku, na przykład ukończenie śpiewu, wyłączenie nagrania lub wyciszenie instrumentów. Określenie czasu pogłosu w danym pomieszczeniu pozwala na wskazanie jego właściwości akustycznych, a także wprowadzenie ewentualnych korekt w aranżacji, w tym zamontowanie ustrojów akustycznych.

Czas pogłosu w pomieszczeniach powinien się różnić w zależności od ich przeznaczenia. Poniżej rekomendowane czasy pogłosu w konkretnych przypadkach:

• sala koncertowa – między 1,7-2,1 sekundy (większe zespoły potrzebują większego pogłosu, a solowi wykonawcy mniejszego);
• studio nagraniowe muzyczne – 0,5-1 sekunda;
• opera – 1,3-1,6 sekundy (dzięki takiemu pogłosowi, możliwe jest zrozumienie mowy);
• studio nagrań lektorskich – 0,3-0,5 sekundy;
• reżyserka w studiu nagrań – 0,2-0,4 sekundy.

Wpływ na długość czasu pogłosu ma kilka czynników, które warto wziąć pod uwagę. Wśród nich są:

• częstotliwość fal akustycznych;
• kształt i rozmiary pomieszczenia;
• lokalizacja źródła dźwięku;
• temperatura i wilgotność powietrza;
• rodzaj wykorzystanych w budowie materiałów konstrukcyjnych i ich rozłożenie.

Czas pogłosu wpływa również na jasność dźwięku w wysokich częstotliwościach. Jest on wyliczany na podstawie poniższego wzoru matematycznego (wzór Sabine’a):

T = 1,161V / A

gdzie:

T – czas pogłosu mierzony w sekundach (s.);
V – objętość pomieszczenia mierzona w metrach sześciennych (m3);
A – chłonność akustyczna pomieszczenia mierzona w metrach kwadratowych (m2).